Recensie Charlotte Gainsbourg | Stage Whisper

Toegegeven. We waren niet helemaal weg van Stage Whisper, de laatste plaat van Charlotte Gainsbourg. En het was dan nog wel een dubbelalbum. Het album met live versies van eerdere hits konden we nog wel smaken, maar het handvol nieuwe nummers kon ons niet bekoren.

Nu ja, wat is nieuw. Het zijn nummers die net niet op de eerdere albums raakten. En laat ons eerlijk zijn, dat gebeurt toch meestal omdat ze nét niet goed genoeg zijn. Charlie Fink bekend van Noah and the Whale en Connan Mockasin hielpen mee aan de plaat.

Deze laatste neemt  Gainsbourg mee op tournee. Zijn psychedelische invalshoek tegen haar zweverige stem. Wij waren klaar om ons te laten verrassen.

Het lijkt wel een sekte die opkomt met hun witte kleren. Mockasin en Gainsbourg zitten op een kruk en onder een dreunende beat starten ze met Terrible Angels. Denk aan Air. Denk aan Phoenix. Denk aan de Franse melancholiek. Live komt het plaatje mooi samen. Het met monotone stem ingezongen Greenwich Mean Time vormt een mooie symbiose met de volle stem van Mockasin.

Me And Jane Doe wordt een beetje komisch ingezet als Gainsbourg het podium afspeurt op zoek naar een instrument. Als kers op de taart laat ze nog haar micro vallen tot groot jolijt van het publiek. Het incidentje wordt smakelijk weggelachen en heeft gelukkig geen invloed op de verdere invulling van het nummer.

Soms laat Gainsbourg de zang integraal aan Mockasin en kruipt ze zelf achter het drumstel. Of zoals Memories dat wordt opgebouwd naar een instrumentale crescendo.

Er wordt ook plaats gemaakt voor covers. David Bowie’s Ashes To Ashes komt netjes uit de verf in de make-over van Gainsbourg en Mockasin al dwingt de eerlijkheid ons om te vermelden dat Gainsbourg op sommige lage noten weinig toonvast blijkt.

Zo’n twee jaar geleden zagen we Charlotte Gainsbourg ook al aan het werk in Brussel. Toen noteerden we: “In het Koninklijk Circus blijft ze net overeind. We zien haar graag eens terug wanneer ze wat meer podiumervaring heeft. Om duidelijk te zijn: dit was geen slecht concert, maar het was nét iets te ondermaats.”

Gainsbourg heeft haar lat hoger gelegd en wat ons betreft, springt ze er met haar ranke verschijning vlotjes over.

Wij zagen met andere woorden een aardig concert.
Geen hoogvlieger, maar net dat iets meer om te beginnen zweven.

< Nathalie Charlier >

De setlist:
1. Terrible Angels
2. Greenwich Mean Time
3. Jamais
4. Serge Gainsbourg cover
5. Me And Jane Doe
6. All The Rain
7. Got to let go
8. Heaven Can Wait
9. White Telephone
10. Out Of Touch
11. Ashes To Ashes (David Bowie cover)
12. Memories.
13. Anna

Bis:
14. Memoir
15. Temoin
16. Paradisco